Jazz One

Jazz One to niewielki monitor, który wyglądem nawiązuje do przeszłości, lecz jego brzmienie to przede wszystkim nowa technologia i doskonałe parametry. Typowa dla lat 70. stylistyka vintage łączy tradycję z nowoczesnością i oczarowuje od momentu pierwszego kontaktu z muzyką. Rozpoczynające się od 41 Hz pasmo przenoszenia osiąga w górnym zakresie 16 kHz, a zastosowany korektor impedancji sprawia, że kolumny przy efektywności 91 dB są doskonałym i bezpiecznym partnerem dla wydajnych prądowo wzmacniaczy lampowych. Moc znamionowa Jazz One to 80W, a zastosowany regulator mocy przetwornika wysokotonowego, pozwala dostosować parametry zestawu do pomieszczeń o kubaturze powyżej 30 m 2 .

Podział zwrotnicy to klasyczne 1.2 kHz i charakteryzuje się niezwykle gładką charakterystyką częstotliwościową w całym zakresie pasma. Każda para tych monitorów jest ręcznie składana i poddawana skrupulatnym testom. Naturalny fornir z drewna orzecha amerykańskiego dodaje zestawom unikatowego charakteru, ponadto istnieje możliwość personalizowania zestawu, wybierając kolor wykończenia panelu frontowego. Ceniący niepowtarzalny styl zestawów Jazz One miłośnicy dobrego brzmienia nie przejdą obok nich obojętnie. Jazz został zaprojektowany zarówno z myślą o osobach rozpoczynających przygodę z audio, jak i audiofilach zmęczonych poszukiwaniem ideału złotego Gralla. Dwie wersje kolorystyczne z fornirem dębowym i orzechowym przypadną do gustu miłośnikom wzorniczej klasyki. Kultura Dźwięku oddaje w Państwa ręce niepowtarzalny monitor, który w muzyce pomoże odnaleźć przyjemność.

Specyfikacja
• 2- drożny monitor podłogowy, obudowa bas-refleks,
• Przetworniki:
– HF: polimerowa membrana, cewka 25mm
– MF/LF: membrana z modyfikowanej celulozy o średnicy 22 cm, cewka 35 mm
• Punkt podziału zwrotnicy: 1.2 kHz,
• Moc: 80 W,
• Impedancja: 8 Ohm,
• Pasmo przenoszenia: 41 – 18.000 Hz,
• Skuteczność: 91 dB,
• Wymiary: 290 x 365 x 590 mm,
• Waga: 19 kg
• Wykończenie: fornir dąb lub orzech amerykański.

… te kolumny zdecydowanie robiły wrażenie i brzmiały bardzo atrakcyjnie, ale czy ich prezentacja nie była zbyt mocno obfitująca w szczegółowość? Zbyt duży nacisk położono na detaliczność i artefakty, obrazowanie na scenie i wynikające z nich skupienie podczas słuchania – czyli to, co bardzo lubią audiofile, ale coś≤ co nie jest obecne w muzyce na żywo.